jueves, 17 de septiembre de 2009

Arrancar en tiempos modernos.

1. Sacar de raíz. (Sácalo! Ai no, exprésalo! Ai no, arráncalo!).
2. Sacar con violencia algo del lugar a que está adherido o sujeto, o de que forma parte (Me arrancó los pelos cuando vió el follón en el que me había metido sin tener nada de tiempo).
3. Quitar con violencia. (Le arrancaron el bolso y en esta ciudad tan cosmopolita-tolerante-abierta a-solidária y cívica, NADIE hizo nada).
4. Obtener o conseguir algo de alguien con trabajo, violencia o astucia. (Hay quien arranca información confidencial a base de abusos - de trabajo o violencia- con poca astucia. Aunque gracias a las cámaras que les pusieron, ya no deben arrancar mucho).
5. Conseguir algo con entusiasmo, admiración u otro afecto vehemente que se siente o se inspira. (Aún hay MUCHA gente que consigue arrancarme una sonrisa. Menos mal).
6. Separar con violencia o con astucia a alguien de alguna parte, o de costumbres, etc. (Léase, por ejemplo, arrancar la población, de su parte de mundo o sus costumbres, en uno de los tantos conflictos armados). Subrayaríamos violencia y descartaríamos astucia.
7.
8.
9.
...
.....
17.Empezar a hacer algo de modo inesperado.
(Y de repente, arranqué a escribir frases con este verbo. También pensé que debería arrancar a decir verdades a los que estan en lo alto de. Y que me gustaría arrancar de vez en cuando a cantar no sólo en la ducha. Igual que arranca a llover. También hay días que arranco a córrer. Y quiero arrancarme ya de una vez a decidir. Ale, así, de un modo inesperado! )

3 comentarios:

xesc1 dijo...

t'has deixat... "arrancarme del llit"... tot i que jo sóc més d'"arrencar-te la roba"! lol!

Irene dijo...

ala marranooooooooooo!!!!!

claramarse dijo...

ei! Què ha passat aquí? Has fet reformes!

Com han anat les vacances? A veure quan fem aquest cafè no?

Un petó!